Lirieke: Windir. Arntor. Saknet.

:
Morke spaigla mine kjainsle, men da e ait hal i spaiggedl.
Ait hal so ikkje enda, akkorat so sakne i sjeli mi.
Hale e so sakne i sjeli mi. Sakne e so hale, endelaust...
Sakne itte nake inarmt so eg hadde, da eg hadde va lika stort so sakne,
inarmt... Eg lika smerte, men eg lika ra igentle ikkje...
Eg skrike, men eg skrike igentle ikkje...
Eg dayr, men eg dayr igentle ikkje...
Eg sakna... Fo meg e morke so dagen fo deg a ri andre.
Fo meg e dagen so morke fo deg a ri andre.
Fo meg e skrike so lattern fo deg a ri andre.
Fo meg e dauen so live fo deg a ri andre.
Dystert da e, a tainkja slik, dystert da e, a vera slik,
dystert da e, a liva slik, dystert da e, eg lika ra slik...
Dystert e ra a dystert ska ra vera. Mort e ra a mort ska ra vera.
Ont e ra a ont ska ra vera. Sakne e rar, men da ska rar ikkje vera...
Da ain ikkje bor gjera e da eg sakna meste,
da ain ikkje bor saia e da eg sakna meste, du skjonna ka eg maina,
da e deg eg sakna adle meste...
Da eg ha most ha saora, da vi'kkje bedra seg me aori.
Da ha berra vare ont, a sakna ha vare tongt.
Smerte, no lika e'ra... Skrik, no skrike eg...
Dau, no dayr eg... Sakn, eg sakna reg...
Eg dayr fo'ra eg sakna... A eg sakna itte dauen..