Bladmusiek $186.95

Oorspronklik

Jello, the colours of my soul. Ben Haemhouts. Grade 5.

Vertaling

Jello, die kleure van my siel. Ben Haemhouts. Graad 5.

Oorspronklik

Jello, the colours of my soul composed by Ben Haemhouts. For Concert band. Concert works. Grade 5. Score and set of parts. Duration 0. 13. 30. Published by Beriato Music. BT.0101-1-120. Jello. The Colours of my Soul is an assignment that was written to be a lasting memory of the untimely, dramatic death of a young child. The work came about due to various conversations between the father and the composer whereby the final result must be seen as an attempt by the composer to musically translate the feelings of the parents. The first part of the title, Jello, is a combination of the names of the two children of the commissioner, namely Jelle and Lobcke, and the Colours of my Soul are the colours of the soul of the parents who despite the loss of one of their children, continue to cherish their two children. The introduction provides the atmosphere of grieving for the loss, whereby use is made of pure fifths in order to portray the solidarity with nature, as we are familiar with in symphonies by Bruckner. A little later a bit of the first theme is suggested, which develops into a real funeral march. The Dies Irae, as this occurs in Berliozs Fantastic Symphony. F, E, F, D, E, C, D. , forms a leitmotiv through the entire work in order to symbolise the constant battle between life and death. Shortly before the storm-passage,. where a wind machine is used. which announces disaster, fragments from childrens songs are played to the accompaniment of a rising choir piece from behind the stage, which strengthens the imminent confrontation with death. After the introduction of the two themes in the long introduction, a quick passage follows in which all kinds of beautiful memories are recalled. There is story telling, laughing, and dancing. One of the previous childrens songs is also cited. The Dies Irea is heard once again, this time short and fast. Bit by bit happy elements are steadily distorted until seriousness breaks through again, like an unavoidable and unstoppable evil. The entire piece becomes evermore stirring, as if a big climax will follow. At this moment a very long fermata makes a sudden end to the hysterical allegro. The crucial moment in the work follows. How does one deal with something as tragic as the death of ones own child. Does one mourn for what no longer is and what never will be. Or does one try to cherish the beautiful moments and continue to live with these colourful memories. A subdued, dignified choir piece captures the beautiful memories and ends in a positive, hopeful tone.

Vertaling

Jello, die kleure van my siel saamgestel deur Ben Haemhouts. Vir Konsert orkes. Concert werke. Graad 5. Score en stel dele. Duur 0. 13. 30. Gepubliseer deur Beriato Music. BT.0101-1-120. Jello. Die Kleure van my siel is 'n taak wat geskryf is om 'n blywende herinnering aan die ontydige, dramatiese dood van 'n jong kind te wees. Die werk het oor as gevolg van verskeie gesprekke tussen die vader en die komponis waardeur die finale uitslag moet gesien word as 'n poging deur die komponis musikaal vertaal die gevoelens van die ouers. Die eerste deel van die titel, Jello, is 'n kombinasie van die name van die twee kinders van die kommissaris, naamlik Jelle en Lobcke, en die kleure van my siel is die kleure van die siel van die ouers wat ten spyte van die verlies van een van hul kinders, voortgaan om hul twee kinders te koester. Die bekendstelling bied die atmosfeer van rou vir die verlies, waardeur gebruik gemaak van suiwer vyfdes om die solidariteit met die natuur uit te beeld, soos ons is vertroud met simfonieë deur Bruckner. 'N Rukkie later 'n bietjie van die eerste tema word voorgestel, wat ontwikkel in 'n ware dodemars. Die Dies Irae, as dit gebeur in Berliozs Fantastic Symphony. F, E, F, D, E, C, D. , Vorm 'n leitmotiv deur die hele werk ten einde die voortdurende stryd tussen lewe en dood te simboliseer. Kort voor die storm-gang,. waar 'n wind masjien word gebruik. wat kondig ramp, is fragmente van Childrens Songs gespeel aan die begeleiding van 'n stygende koor stuk van agter die verhoog, wat die naderende konfrontasie met die dood versterk. Na afloop van die bekendstelling van die twee temas in die lang inleiding, 'n vinnige gang volg waarin alle vorme van pragtige herinneringe is teruggeroep. Daar is storievertelling, lag, en dans. Een van die vorige Childrens Songs is ook aangehaal. Die Dies Irea is weer gehoor, hierdie keer kort en vinnig. Bietjie vir bietjie gelukkig elemente is steeds verwring tot erns breek deur weer soos 'n onvermydelike en onstuitbaar bose. Die hele stuk raak ewig roer, asof 'n groot hoogtepunt sal volg. Op die oomblik is 'n baie lang fermata maak 'n skielike einde aan die histeriese allegro. Die kritieke oomblik in die werk volg. Hoe word 'n deal met iets so tragies soos die dood van diegene eie kind. Maak een treur vir wat nie meer gebruik word en wat nooit sal wees. Of 'n mens probeer om die pragtige oomblikke te koester en voortgaan met hierdie kleurvolle herinneringe te leef. 'N gedempte, waardige koor stuk vang die pragtige herinneringe en eindig in 'n positiewe, hoopvolle toon.